Geachte Redaksie,
Vleden dunderdagmörn - ik sol krekt sitten goan te kovviedrinken - doe kwam Brechtje Stuut mien padje del. Se wol even seggen dat de vergoadering van t vrouwenklupke niet deurgoan kun, omreden Stientje Slöt, de veurzitster, t hiel dik te pakken haar. Se hadden dokter der aal bij had.
"Summergriep," haar der seit. Hij sol heur wel even wat pillen geven en din mos se mor een dag of wat rusteg an doen. As t niet gaauw anbeterde, din solden se mor weer bellen.
"Goa der mor even bij sitten," zee ik tegen Brechtje. "Din kinst n kopke vol kovvie mitdrinken. Da's veur mij ja ok wat geselleger!" Se haar nog mor krekt t gat an de stoel doe se see: "Wietske," see se, "ik heb lestent veur de radio heurd, dat se n wedstried holden wolden veur wel as t mooiste verhoaltje of t mooiste verske ien t Westerketiers schrieven kun. Noh, en doe heb ik votdoalek an dij docht vansels! Doe kinst ja sukse mooie riemkes moaken altied! Lestdoags nog op de brulof van Jan en Dieuwerke. t Hiele dörp proatte der ja over so mooi astoe t seit haarst! Sost niet mitdoen kinnen an die Wedstried?"
Minsken nog an toe! De kleur schoot mij der van uut ja! Brechtje sol toch niet gewoar worden wezen dat ik een brief noar jim toestuurd heb? Mor dat kin ja hoast niet, want Jannie Buust, die alle moanden de noagels van mien tonen knipt, da's de enigste, die der van of wiet. En die sel t seker niet deurverteld hebben! Doar bin k hiel wis van!
"Och nee, Brechtje," see ik, "nee wicht, doar doe ik mor niet an mit. Kiek, veur so'n Wedstried, doar moej'een bult Letterkundeg verstand veur hebben! Noh, en dat heb ik ja niet!"
Ik heb heur mor niet seit, dat ik allaank een riemke kloar haar! Ik sel t hier even veur jim overschrieven:
Regendag
Van vanmörgens kwart veur negen
Vaalt eengoal een slichte regen
Op het graas.
"t Hiele dörp kin wel versupen!"
Dink ik onder t bonenstrupen
Veur mien glaas.
Komt sowat gien minsk veurbij
Inkelt domie nikt noar mij
Uut sien regenjaas.
En de hoan van Siem en Riekje
Treedt een klein verregend piekje
Midden ien een plaas.
Wat dochten jim der van, sol ik dat wel opsturen kinnen noar De Wedstried toe? t Is toch een heel nuver verske, docht ik so. En t riemt! Heur mor: negen en regen, versupen en strupen, veurbij en mij, en Riekje en piekje. En din ok nog: graas en glaas en jaas en plaas! Hadden jim dat wel ien de goaten?
Een verske moet altied riemen, vien ik. Der binnen tegenswoordeg wel gonnent, die verskes moaken doar gien riem ien sit. Dat binnen gien verskes bij mij! Ja, op so'n menier kin ik wel een hiel boekje vol schrieven op een regenachtege aachternommedag!
O ja, veurdat ik t vergeten sol: ien mien veurege brief heb ik t ien mien verhoal over de Westerketierse Letterkunde hielndaal niet had over Egge Wierengoa. Vleden week saag ik ien de bibliobus sien boekje 'Pijlen ien t zachte zaand'. En doe schoot t mij te binnen dat ik hom hielndaal niet nuumd haar! Egge Wierengoa is een Moarumer. Mor doar is der niks minder om vansels. Hij schrift aal wat aans as ik, mor dat komt omdat gieneen ja wiet hoe of er t Westerketiers krekt schrieven moet.
Wat dochten jim, sol ik mien verske over de Regendag mor opsturen noar De Wedstried toe? Ik wiet niet hoe Letterkundeg of jim binnen doar bij Krödde, mor der sel bij jim toch wel één wesen, die der wat verstand van het? Of niet?
Mit hiel veul groeten,
(Brief 2. Krödde 24, blz. 42. December 1987.)