Wietske Knorrengoa

BRIEVEN UUT T WESTERKETIER

Jim sellen wel vrumd opsien as jim so mor een briefke van Wietske Knorrengoa ien de brievenbus vienden! Jim sellen ja nog wel nooit van mij heurd hebben! Dat ik so astrant bin om jim een briefke over de post te sturen, dat komt so:

Veur de radio heurde ik lestent dat se een wedstried uutschrieven wolden veur wel as t mooiste verhoaltje of verske ien t Westerketiers schrieven kun. Der worde ja host nooit wat ien t Westerketiers schreven, seden se der bij. En dat is vansels ok so. Een joar of tien leden sowat doe stun der nog wel is wat ien de Leekster Kraant van een meneer Hofman of so. Die moet nou ien Assen toeholden. En n zetje eerder stonden der wel is stukjes ien die selde kraant, die hietten 'Van Kwietnieters en Kweitneiters'. En din het er ok nog een Nikloas Griep west, een schoolmeester uut Stad, die hiel mooie verskes schreven het. Mor doar sellen jim vast wel is van heurd hebben, dink. En nog veul eerder moet er een meester Reijntjes woond hebben ien Zeuvenhusen of Leek (doar wil k of wesen) mor die moet ok stukjes ien t Westerketiers schreven hebben.

Noh, ik dochte so bij mijsels: Sol ik doar niet an metdoen kinnen, an so'n wedstried? Meester Bos, doar ik altied bij leerd heb, het ja hiel voak tegen mij seit: "Wietske wicht, wat kinst doe toch aldernoaste mooie opstellen schrieven! Kinst best schoeljuffer worden!"

Noh, dat is der niet van kommen vansels. Mien olden hadden mor een klein steeke mit n stuk of seuven koeien. En din wieten jim t wel: sinten om wat te leren wassen der niet.

Doe k drieëntwinteg joar was bin k trouwd mit Jehannes de Vries en sodoende hiet ik nou eingelks Wietske de Vries-Knorrengoa. Mor alle volk hier in de buurt nuumt mij gewoon Wietske. Alleen domie en dokter en börgemeester seggen Vrouw de Vries tegen mij en de kiender seggen van Taante Wietske.

Jehannes see vroeger altied: "Wietske," see der, "t geft niks wicht wat of se tegen die seggen, as se t mor goed mit dij menen!" En doar haar der groot geliek an, ja.

Jehannes is een joar of aacht leden uut de tied kommen en sodoende bin ik allinneg aachterbleven. Want kiender hew nooit had. Ien onze tied kon je die ja nog niet bij dokter bestellen ien n gloazen buiske...

Dat, sodoende he'k tied genogt om so nou en dan een klein verhoaltje te schrieven ien t Westerketiers. Mor om nou votdoalek mor met te doen an so'n wedstried... k Wiet t niet... Wat solden de minsken wel seggen as ik de eerste pries kriegen sol! Dat kwam din ja ien alle kraanten te stoan vansels! De vrouwlu ien t dorp die solden wel seggen: "Wat het die Wietske t weer hoog ien de kop, niet?" Want so binnen de minsken ja. Die kinnen nooit goed velen as een is wat biesunders dut!

Dat ik docht: Ik kin misschien beter eerst is een poar moal een briefke sturen noar so'n onderhaands bladje as Krödde is. Doar kinnen se misschien ok wel besien of ik t Westerketiers goed schrieven kin. En misschien willen se doar seis wel een poar moal een briefke van mij ofdrukken loaten ien heur blad. Dat sol mij ja hiel slim mooi toe wesen! En der steit nou ja toch host alleen mor wat Veenkelonioals en Hogelandsters ien. Dat, t wordt neudeg tied dat er is wat Westerketiers ien te stoan komt. Dat heurt er toch ok bij? Of niet din? Nou ja, jim moeten mor is sien of t jim wat toeliekt om dit of te drukken.

Wat ik nog wel geern even wieten wol: Binnen der ok kosten an verbonden? As t niet meer kost as twee rieksdoalders din mag jim je gang wel goan.

Zet mor ien Krödde wat of jim der van dinken. As jim vienden dat mien geschrief niet Letterkundeg genogt is, din sodemieter t mor ien de pedaalimmer. Mien adres set ik der niet bij: doar het gien een ja wat mit verneuden!

Mit hiel veul groeten

(Brief 1. Krödde 23, blz. 39. September 1987.)