BASTIAON  BROBBEL  IV

Bastiaon Brobbel, de bekinde Drinse Schriever, laag op de rug op zien olde dreizitsbaank en gapte, deip en hartgrondig.

"Dag Bas," zee ik zachies, "bi'j wakker?"

Hij vreef met baaide handen deur zien ogen hin en keek mai, wat ofwezig nog, an.

"O, bin ai 't?" zee e doe. "Ik meinde aal, da'k wat heurde."

"Wa’j der even bai liggen gaon?" vruig ik.

"Jao," zee Bas. "Ik heb vanmiddag stamppot wortels had," zee e, "en dat smuik mai toch zó lekker nao aal die zuitighaaid van de Kaarsdaogen... dat... ik heb der host wat te veul van eten."

Hij vreef met zien linkerhaand over zien maog, gapte nog is 'n keer en kwam doe, zachiesan, in 't inde.

"Hou laot is 't?" vruig Bas.

"Omtrint kwart veur veier," zee ik.

"Kwart veur veier!" ruip e. "Man, man, waor blif de tied!"

"Uren, dagen, maanden, jaren

Vliegen als een schaduw heen..."

haolde ik Rhijnvis Feith an, die börgemeester van Zwolle was en daor om ende bai 1800 leefde.

"Een jaor is zó mor weer veurbai," zee Bas. Mor dat haar ik de leste daogen al vaoker zeggen heurd.

"En ik heb 't zo drok as 'n klaain baosie!" ruip e.

"Met de Schrieveraai, Bas?" wol ik weiten. "Of moej nog knieperies bakken?"

"Met de Schrieveraai." zee e. "Ja, en knieperies bakken moe'k ok nog. Mor vleden jaor heb ik 't iezer oetleind, en ik weit niet meer an wel!” Hij stook baaide aarms hoog in de lucht.

"Ik weit niet meer wat of ik 't eerste of 't leste doun moet!" ruip e wanhopig. "Die vroulu ok!"

"Die vrouwlu, Bas?" infermeerde ik naisgierig.

"Jao," ruip e. "Daogs veur de Kaarsdaogen belde de presidente van de Plattelandsvrouwen hier mai op of ik nog even een Thomasvaer en Pieternel veur heur schrieven kun veur heur Naijaorsveziete van de daarden jannewaori... En of ik daor dan ok wat kultureels in zeggen wol. Over de Drinse Schrieveraai of zo..."

"Over de Drinse Schrieveraai, Bas?" vruig ik. "Mor daor is toch genog over te vertellen. Der is toch genog gebéurd van 't jaor?" "O, ja?" vruig Bas. "En wat dan wel? Nuim is wat op..."

"Nou," zee ik, "Marga Kool kreeg de Kulturele Pries..."

"Ja," zee Bas, "dat haar ze wel verdeind. En wieder?"

"Der binnen weer een stuk of wat naaie bouken oetkommen bai 't Drentse Boek en in eigen beheer...", zee ik.

"Welken dan?" vruig Bas.

"Eh... ‘Oldewarries Volk’ van Jan Kuuk," zee ik. En eh....’Deur weer en wind’ van Pieter J. Struik oet Zaaien... en eh... een heile vlot gedichten en verhaolen in Oeze Volk en in Roet..."

"Ja, Ja,” zee Bas, "der wordt heil wat bai ‘n kander schreven in zo'n jaor. Mor wat von ai nou 't mooiste gedicht van 't heile jaor?" Hij gapte nog is, met de haand veur de mond, dizze keer.

"Ja,” zee ik, "dat zul ik zo niet zeggen kunnen..."

"Hej dan in 't heile jaor niet éin gedicht lezen, dat je baibleven is?" ruip Bas. "Een gedicht dat er zó boven oetsprong, daj 't nooit meer vergeten zullen?"

"Dat kan ik zó votdaodelk niet zeggen," zee ik. Die Bas ok met zien raore ideeën asmets...

"Wei’j waj doun moeten?" vruig e. "Gao nou op Oljaorsdag is bai de taofel zitten met alle twaalf nummers van Oeze Volk en alle veier nummers van Roet die er in 1990 verschenen binnen. En haol daor dan is een Top Tien van de mooiste gedichten oet. En gao dan het allermooiste gedicht is goud bekieken. Kiek is goud naor de inhold van dat gedicht, kiek is goud naor het taolgebruuk en kiek ok is goud naor de vörm van dat gedicht. En vraog je dan is of, of 't nóg wel zo mooi is aj eerst dochten... Och, der wordt ja zo vaok mor wat anrotzooid tegensworig", zee e.

Hij keek mai even an. "Ik heb hier nog een klaain gedichie," zee e. "Dat muj wel metnemen.”

Hij gaf mai een. slonterg vellegie pepier, daor op stun:

Veurjaor, zummer, haarst en winter

Weer gung der een jaor veurbai.

Elke Schriever kreeg een printer

Veur zien Drinse Schrieveraai.

En zo tusken aacht en negen

Tikt e gauw een naai gedicht

Over Aids of zoere regen

Of een ode an zien wicht.

Veurjaor, zummer, haarst en winter

Onderwaarpen overal

En daor raotelt oet zien printer

Wat een bundel worden zal.

Drinse Dichter maag e wezen

D’allerbeste zöls misschien/

Mor wel zal zien verzies lezen

Zeg mor, nao een jaor of tien?

"Wat eh... woj daor met zeggen, Bas?" vruig ik.

“Ik vin, dat de Drinse Dichters wel is wat meer zörg besteden muggen an heur pennevruchten in 1991,” zee Bas. “Wel dinkt dat e elke dag wel even een gedicht schrieven kan, die onderschat het dichten en overschat homzölf!”

Hij langde mai de haand.

“Kom nao Naaijaor nog mor is an,” zee e.

Ik luip naor mien fiets, die boeten in de regen stun.

Doe ik votree zaag ik Bas alweer zitten aachter zien buro, drok an ’t waark met Thomasvaer en Pieternel.

Ach, die vrouwlu ok…