Taol en spelling

"Nee," zee Bastiaon Brobbel, de bekinde Drinse Schriever. Hij dronk het leste beet'ie lauwe kovvie oet zien koppie, veegde zien lippen of met de rug van zien linkerhaand en zette met zien rechter veurzichtig 't koppie op 't schöttelie hin, dat veur hom op taofel stun.

"Taol is niet 't zölde as spelling", zee e. "Ze hebben niks met mekaor van neuden."

"Niks met mekaor van neuden?", vruig ik. Die Bas kan asmets zo vrumd oet de houk kommen.

"Nee", zee e. "Kiek, taol is zo a'j praoten met mekaor. En spelling dat is met hukke letters o'j dat opschrieven. Of ik nou "Drente" spel zunner H of "Drenthe" met 'n H, dat het met de taol niks van neuden. Ik zul best een Drins gedicht opschrieven kunnen met Japanse letters."

Ik keek hom vol bewondering an.

"En a'j nou mor wuzzen tegen wat veur 'n krabbelie de Japanners A zeden en tegen wat veur 'n krabbelie B, dan zu'j dat gedicht heil best lezen kunnen. Daor wör 't gedicht gien spier aners van. Het blif een Drins gedicht."

"Dan zu'j Oeze Volk ja wel heilemaol met Japanse letters schrieven kunnen...", zee ik.

"Waorom neit?", zee Bas. "As de abonnees dr maor an wind wazzen." Hij puulde met de pink in zien linker neusgat en nipte wat onnurighaaid de kaomer in. "En of ik nou hont opschrief of hond", zee Bas, "daor wordt zo'n beist niet aners van. A'j 't haardop lezen, dan heur ie ja 't zölde! 't Zul allinnig wel mooier en makkelker wezen a'j met mekaor ofpraotten, hou o'j 't doun zullen. En die ofspraok, dat heit nou "spelling". Mor daor wordt de taol niet aners van!"

"Die Bas is asmets zo gek nog neit", docht ik doe ik mien sleutelie in 't fietsslot stook, "aal is 't dan ok een Drinse dichter.

(Roet, 4^e jaargang nr. 1, blz. 21. April 1982.)