Naimouds
Hij zat aachter de borrel, Bastiaon Brobbel, de bekinde Drinse Schriever, doe ik de kaomer binnenkwam, daor de kilte van de vroë morgen nog hangen bleven was.
'Da's laank leden da'k je zein heb,' zee e. 'Gao zitten, man! Woj een borrel?'
Verbiesterd keek ik hom an en nikte. Zo vraaigevig was e aners nooit. Hij haolde een ruimerie oet de kaast, greep de kruuk met Drinse krudenbitter die naost zien kraokstoul stun en schonk mai in.
'Bi'j jaorig vandaog?' infermeerde ik.
'Nee,' zee Bas, 'der komp een naaie bundel van mai oet.'
'Dat is ja mooi,' zee ik. 'Hou zal e heiten?'
'Geschifte Geschrifte van Bastiaan Brobbel,' zee Bas. 'Proost!' Hij spuilde de krudenbitter om zien kunstgebit.
'Proost!' zee ik. 'Mor 't is toch niet in 't Nederlands, Bas?'
'Wis en donders aal!' ruip e. Zo wor ik landelijk bekind! Mor 'k heb er vot aal even een Drinse vertaoling van maokt,' zee e. 'Dan hebben ze daor laoter teminstent gien gedonder meer met.'
'Wordt 't een grote oplaog, Bas?' vruig ik.
'Bai waark van dit kaliber,' zee Bas, 'gaait 't niet zo slim om de kwantiteit as om de kwaliteit. De eerste druk telt 251 exemplaoren.'
'Wat een vrumd getal ja,' zee ik.
'Heilemaol niet vrumd,' zee Bas. '250 veur de verkoop en ein veur Hollenbeek Brouwer.'
'En waor wordt de bundel oetgeven, Bas?' vruig ik.
'Bai Babro b.v.,' zee Bas. 'Mien eigen hoesmaark. Goedkoper as anern en lieke goud.’
'Ai duren wel,' zee ik en keek hom vol bewondering an.
'Och,' zee e.
" t Kan wezen,' gung e even laoter wieder, 'dat ik ankom haarst ok nog op de maark kom met een naai blad met literaire kritieken "Vörreljaorse Overzichten", daor dudelk in antoond worden zal dat heil wat Drinse Schrievers de lezers een rad veur ogen peberen te draaien met heur naimouds gedou. Want lóós dat die Drinse Schrievers binnen, jong! Lóós! As ze gien riemwoord vinden kunnen, dan zetten ze alles mor in klaaine brokkies onder n kannerk zunder riem of zo nou en dan op riem, krek zoas 't mor vallen wil.
En van alles kwingeln ze in heur gedichten deur n kannerk: staond riem en slepend riem, omaarmend riem en kruusriem. Ze trekken heur naarmswaor een spier van an!
En as ze niet meer weiten waor of ze óver schrieven moeten, dan gooien ze wat lösse woorden op pepier die gien minsk begriepen kan... En dat nuimen ze dan slim naimouds...
En as ze zo mor wat woorden opschrieven, zunder riem en zunder dat dat een minsk begriepen kan waor of 't wel over gaait, dan is dat allergloepenst slim naimouds... En gien ein die zeggen duurt dat 't eingelk niks om hakken het...
'Niks om hakken het, Bas?' vruig ik, 'nee toch?'
'Wis en donders!' ruip e. Hij sluig met de platte haand op de taofel dat de glazzies der van daansden. Hij keek mai even, deip in gedachten, an.
'Ai moeten mor gienend meer hebben dink,' zee e. 'Ai moeten nog rieden ja.'
'Nee mor,' zee ik.
De veurdeur piepte doe e open gung.
'Kom nog is an,' zee Bas. Hij rook naor krudenbitter.
(Roet, 6e jaargang nr. 3, blz. 7. September 1984.)