Lezing

'Dag Bas,' zee ik.

Hij zat op zien gewone stee aachter zien buro, Bastiaon Brobbel, de bekinde Drinse schriever. Alles laag vol met Drinse bouken.

'Dag Bas,' zee ik nog is, want hij bewoog hom neit. Hij zat mor met de haand onder de kop en staorde veur hom oet. Een kop thee, dat laank leden kold worden was, stun bitter op taofel.

'Scheelt er wat an?' vruig ik.

'Jao en nee', zee Bas.

Ik begreep hom neit en keek hom vraogend an.

'Ik moet een lezing hollen', zee e. 'Veur de Plattelandsvrouwen. Vanaovend om haalf aacht.'

'Mor da's ja mooi man', zee ik.

'Van ein kaant aal en van ander kaant neit', zee e raodselachtig. 'Ik moet praoten over Drinse Literatuur.' Hij legde zien handen veur hom op taofel.

'Drinse Literatuur, Bas?' vruig ik.

'Jao', zee e. 'En nou weit ik neit wat ik zeggen moet.'

'Nou', zee ik, 'er is toch Literatuur genog in onze Olle Landschop? Neem nou is Oeze Volk, dat het al omtrint 4500 abonnees.'

Bas nikkopte moudeloos.

'En ROET', prebeerde ik hom op te montern. 'Dat het toch ok al host tweihonderd... En dan die Drinse aovends, die overaal hollen worden... En 't Drins programma van Radio Noord...'

'Ik heb toch zegd, dat ik over Drinse Literatuur praoten mus', zee Bas. 'De aovend duurt van haalf aacht tot haalf tien,' zee e. 'Ik bin zo bang dat ik nao tien menuten al oetpraot bin...'

Hij zuchtte deip.

Ik pakte 't sleutelie van de fiets oet mien rechter jaasbuus en luip zachies naor de deur.

'Van haalf aacht tot haalf tien...' heurde ik hom nog zeggen 'met 'n haalf uur pauze...'

(Roet, 6^e jaargang nr. 4, blz. 3. November 1984.)