Raaizen 

(opgenomen in "Drenthe is best mooi (op Google Maps)"; blz. 17, uitg. Het Drentse Boek, september 2014)

	Ik raaisde in mien leven al
	De haalve wereld rond
	Mor 't plak da'k nooit vergeten zal
	Is Gasselterboerveenschemond.

Dit gedicht (een "light verse") werd in januari 1993 geschreven in het kader van "In licht gedicht", om een kort Drentstalig light verse (mooi Drents) te schrijven, dat in de lichtkrant in de bussen van de DVM/NWH vertoond kon worden. 
Dit leverde uiteindelijk twee dozijn geaccepteerde gedichten van meerdere dichters op, die gepubliceerd zijn in "Vaart mien busse" (1993).

De eerste handgeschreven versies van Raaizen luidden:
	Al raaisd'ik in mien levend ok
	De heile wereld rond
	Gien mooier plak da'k tegen kwam / Mor naarms was het mooier 
	As Gasselterboerveenschemond.

In de drukproef voor de lichtkrant-versie stond "leven" in plaats van het ingezonden "levend". Deze versie is ook in het nieuwe boek opgenomen.


In "Vaart mien busse" zijn vier gedichten opgenomen. Naast het bovenstaande op bladzijde 26 zijn ook te lezen:

	Het minsdom vlög vandaog de dag
	naor 't Wilde Oosten en het Westen
	Wat is dat toch veur vrumd gedrag
	Dat het naor al die landen jag
	Mor ons mooi Drinte overslag
	Is 't dicht bai hoes niet op 'n besten?
	Het minsdom vlög vandaog de dag
	naor 't Wilde Oosten en het Westen
		(blz. 23)

Op voorstel van Ton Peters werd het oorspronkelijke 
    "Naor 't Verre Oosten en 't Wilde Westen"
veranderd in bovenstaande beter lopende en verrassende regel.
Dat Duitsland het in de Tweede Wereldoorlog had over het te veroveren "Wilde Oosten" was bij beiden waarschijnlijk niet bekend.


	Doe tante Antje jaorig was 
	(Ze wör nou 80-plus)
	Doe kocht ik bai de D.V.M.
	Een dagkaort veur de bus.
	Ze woonde in de buurt van Goes
	Dicht bai het Veerse Meer,
	Mor doe 'k heur kaomer binnenkwam
	Was z'aal niet jaorig meer...
		(blz. 24)

	
	Der stapte lest een octopus
	Een echte boetenlander dus
	Zo'n vette, ronde veertig plus
	In Meppel in de autobus.
	Hij zee dat hij naor Emmen mus
	In 't Engels dan, want 't was een Rus.
	Mor de chauffeur die ok niet wus
	Hou e dit zaokie klaoren mus
	Die zee dat in een aander bus
	Hij eerst nog twei uur waachten mus.
	"Verrek" zee doe de octopus
	In zuver Drents, al was 't een Rus.
		(blz. 25)

Het was eerst niet de bedoeling dat dit laatste gedicht ook in "Vaart mien busse" zou worden opgenomen; het was als "aardigheidje" aan jurylid Ton Peters toegezonden in een brief, waarin het gebruik van het Drents van enkele inzendingen onder de loep werd genomen.
De later verbeterde tekst "In vrumde taol" in plaats van "In 't Engels dan" haalde dan ook de druk niet.

De volgende korte twee gedichtjes uit mei 1993 haalden de lichtkrant ook niet:

		Busrit
	Liekoet laank van zuud tot noord
	Lig de lange Smildervaort
	En ik dommel aachter 't glaas:
	Ik wol da'k mor in Assen waas.

		Stoere keus
	Ze stun in de abri
	"Koos", zee ze depri
	'k Bin gek op je-
	Never mor ok op Harrie.
	
	
"In licht gedicht" leverde een twee jaar durende correspondentie op met Ton Peters.