Sunterklaos 

Klaosie en ik zatten met ons baaiden in de keuken. Alaaidao en Berendien wazzen naor een vergaodering van de plattelandsvrouwen tou.
'Hej al een kedogie veur Berendien veur Sinterklaos?', vruig ik. 'Schaai toch oet man!', ruip Klaosie. Ik weit heilemaol niet wat ik heur geven zal!' 'Vinj dat ok altied zo'n kripsie?', vruig ik.
'Allernaost', zee Klaosie. Ik zuik alle advertinsies nao die in de kraanten staon. Ik lees alle reclaomepepieren van het begun tot het inde... Mor wat heb ik nou an handmixers of an rolscheuvels? Ik weit 't niet meer! Weit ai wat, Jan Hinnerk?'
'Klonje?', zee ik 'of een duis met zeip?'
'Ach', zee Klaosie, 'dat is al jaoren 'tzölfde. Ik wol, dat ik ditmaol is wat aanders haar', zee e. 'Nou ja, ik zal wel is kieken.'
'Het is niet het veurnaomste wat oj geven', zee ik. 'De meneier waorop oj 't geven, da's veul belangrieker.'
'Ja', zee Klaosie, ‘ik wol het ok wel is wat aanders doun as aandere jaoren. Zo mor gewoon een pakkie op taofel leggen, och, daor is ok niet zoveul an... Wai muzzen is wat bedinken, Jan Hinnerk, om het wat gezelliger te maoken. Wai muzzen is met wat heil bezunders oet de houk kommen!'
'Ja', zee ik, 'mor wat?' ik schonk Klaosie nog een kop vol kovvie in. 'As wai e...', begunde ik veurzichtig.
'Nou?', vruig Klaosie.
'As wai nou is een pak huurden, veur Sunterklaos en Zwarte Piet...', zee ik. Klaosie zien oogies begunden te glinstern.
'En as wai dan is op vezite kwammen bai Berendien en bai Alaaidao', zee ik.
'O, Jan Hinnerk, Jan Hinnerk!', ruip Klaosie. 'O, mannegie, dat douw! Wat kuw heur baaiden dan mooi is de waorhaaid zeggen! Ai worden Sunterklaos en ik Zwaarte Piet! O, wai doun het, wai doun het!'

Nou ja volk, wai deden het. Wai huurden een pak in Stad. Dat geldde nogal zuver wat, mor wai hadden het er best veur over. Het was ja mor veur einmaol in ons levend! Op 'n mörgen  kwam ik Klaosie tegen op Schoulbrink. 'Jan Hinnerk!', ruip e, 'aj wat doun, dan moej 't ok goud doun! Sunterklaos moet op een schimmel zitten!'
Ik spotterde nog wat tegen. Het is ja jaoren leden dat ik veur het leste op een peerd zeten heb! Mor Klaosie zette deur. 'Ik weit wel een schimmel!', ruip e. 'Ik zal er vortdaolijk even waark van maoken!' En vort stoof e weer.

Het was vief decimber. Nao het broodeten zee ik tegen Alaaidao da'k nog even naor Klaosie tou wol. En Klaosie zee tegen Berendien dat e nog even naor ons tou gung. Mor bai Haarm en Geertie, daor tröffen wai mekaor. Heur schimmel stun aal op de deel. Mooi ophimmeld en roskamd. Wai trokken ons om in de keuken. Klaosie stopte de kedogies in een olde kunstmeszak en doe was het zo wied. Ik klom eerst op een lege luchtwaogen en zo op het peerd. Die was aal wat op jaoren en stun wat briek op de beinen. Mor dan gung e ok niet zo gauw op de loop, zee Klaosie.
Het was een vrumd gevuil, volk, met aal die rokken an. Ik schoekelde mai wat terechte.
'Klaosie...ach, eh, Piet!', ruip ik. 'Lang mai de zak is an! Haarm en Geertie, ik heb hoord, daj 't heile jaor goed oppast hebben op mijn schimmel. En daorom heb ik veur joe een kleinighaaid metnomen uit Spanje.' En Haarm kreeg een duis sigaoren en Geertie een flessie odeklonje. Veur de muite. Het was krek echt. Ik boog mai veurover en legde mien haand op Geertie heur kop. 'Jij bent een braaf meisje, hoor!', ruip ik. 'Geef Sinterklaas maar is een hand!'
Haarm en Geertie schotterden het oet.
'Ha, ha, ha', laachte Klaosie en met zien bossie baarkenries gaf e de schimmel een klap op 't gat. Mor dat bekwam ons min! De schimmel kroop in ‘nkannerk, stook de oren recht in het inde en veurdat wai er op verdocht wazzen stoof e op de open baander aof!
'Kop in, Jan Hinnerk!', ruip Klaosie nog. Ik dook in mekaor, mor met de punt van de mijter kwam ik krek nog even tegen de bovenkaant van de baander an, de muts schoot mai over de oren en ik zaag niks meer!
'Ho, ho toch peerd!' ruip ik, mor de schimmel wus van gien ho. Die vloog aalmor wieder. Ik kun haost niet meer zitten blieven. De baord zakte mai omdeel en bongelde mai veur de haals. De maantel wapperde in de wind. 'Ho, ho dan toch!', ruip ik. De schimmel minderde vaort en bleef staon. Ik trok de mijter weer omhoog en keek is in 't ronde. Wai stunden midden in de Hullenbos! Ik luit mai naor beneden glieden. De schimmel poestte as een dörsmezien. Over het fietspad kwam een lichie dichterbai. Dat was Klaosie, op Geertie's daomesfiets.
'Hej je ok bezeerd, Jan Hinnerk?', vruig e. 'Nee', zee ik, 'gelukkig niet!'
Wai sukkelden de Hullen deur. Ik haar de schimmel bai de kop en Klaosie sjokte naost zien daomesfiets.
'Het is gien gezicht', zee e nao een schoffie, 'een Sunterklaos heurt op zien peerd!'
'Man veur gien geld!', ruip ik. 'Ik gao der neit weer op!'
'Ja, mor zo duur ik neit met joe deur het dorp!'zee Klaosie. Hij schikte mai de baord weer wat terechte. 'Kuw niet beter boetenom, deur het Windgat gaon?'
'Mai best', zee ik. 'Ik heb de wil der aof! Wat het dat beist een schaarpe rug!'
Midden in het Windgat: 'Ho!' ruip Klaosie. Hij grobbelde wat in zien kunstmeszak en huil een fles in de hoogte.
'Kiek is, wat of ik hierzo heb?', zee e. 'Daor haar ik joe met strikken wilt.' Hij draaide de dop er aof. 'Ruuk is, Jan Hinnerk!' ruip e, en hij huil mai de fles onder de neus. 'Konjak, jong!'
Wai bonden de schimmel mor an een wring. En wai gungen mooi naost mekaor zitten boven op het hek. De torenklok sluig negen uur en de maon scheen deur de singels bai de borg. Wai pruifden beurt om beurt oet de fles en wai wördden toch lekker waarm van binnen!

Haarm en Geertie wazzen al laank an zied doew bai heur kwammen, mor de aachterdeur hadden ze lös laoten. De schimmel zetten wai weer op staal en de fiets op de deel. Ons goud laag op een stoul in het aachterhoes en bai het licht van de maon trokken wai ons om.
'Niks zeggen heur!', zee Klaosie doe ik naor hoes tou gung.
'Waor hej zolaank wel zeten?', vruig Alaaidao doe ik de deur in kwam. Een duis sigaoren en een naaie strik laggen aal in 't kovviebred. 'Ik bin bai Klaosie west', zee ik. 'Dat kan 'k wel ruken!', zee ze. 'Maok mor gauw daj op berre kommen! Slont!'
Ik haostte mai an zied. Ze hölp mai nog wat met het boezeroen.
'Wat is dat!, ruip ze opeins. Een witte baord van Sunterklaos zat tusken het boezeroen en mien borstrok in!
Het is aanders gaon as wai dochten volk, mor het wör een Sunterklaos om nooi meer te vergeten!'