KAROLIEN                       						een andere versie van dit gedicht/lied:

'k Heb onlangs een schat van een meisje gezien
U kent haar misschien, want ze heet Karolien
Modern is haar geest en modern is haar lijn					Ze heeft blauwe ogen, een pracht van een lijn
Een meisje als zij kon een filmster zijn
En toen 'k haar voor 't eerst in een warenhuis zag				Ze werkt in de Hema, maar toen ik haar zag
Daar achter die toonbank toen riep ik op slag:				Toen was 'k daadlijk verliefd en toen zong ik op slag:

Refrein:
	Ja, ik wil met Karlientje gaan trouwen
	n anders dan neem ik er geen
	Al is ook haar hoofdje een bont schilderij
	Van poeier en menie, toch zweer ik er bij
	Ik wil met Karlientje gaan trouwen
	En anders dan neem ik er geen.

'k Heb dikwijls bij haar voor de toonbank gestaan
Maar altijd kwam dan juist de chef er weer aan
Maar eind'lijk liep ik gelukkig en blij
Des avonds in 't park met Karlien aan mijn zij
En toen 'k haar voor de eerste keer thuis had gebracht
Toen kon 'k niet meer slapen, maar ik zong heel de nacht:

(Refrein)

Mijn vader die hoorde van mijn avontuur
Die keek lang niet vrolijk maar tamelijk zuur
Hij zei: Ach zo'n meisje weet niks van de pot				Hij zei: Ach zo'n kindje dat weet niks van de pot
Straks loop je op straat met je sokken kapot
Ik zei: Beste vadertje, schei er maar uit
Het helpt je geen zier, Karolien wordt mijn bruid!

(Refrein)

We trokken ons van heel de wereld niks aan
Maar zijn opgewekt naar het raadhuis gegaan
Daar zat aan de tafel een stijf ambtenaar
Die maakte van mij en Karlientje een paar
En toen hij me vroeg of 'k wou trouwen met haar
Toen zei ik niet ja, maar toen galmde ik daar:

(Refrein)


Geschreven rond 1940?