16 oktober 1988
Beste Redaksie,
Hier is dan de neie brief uut t Westerketier van jim trouwe metwarkster Wietske.
Jim zellen der wel al noar uutkeken hebben, dink k…
Zoas jim wel zien het Sape der hier en doar wat ien veraanderd. Doar heb ik t meenste wel van overnomen. Mor mien overburen hollen vol dat ze zeggen van “De knie dut mij zeer”. En Sape haar dat veraanderd ien “knij”. Het zal wel verschil uutmoaken ien wat veur deel van t Westerketier of je votkommen. Zo schrift Sape de ene keer “in” en de andere keer “ien “.
Mien overburen zeggen “ien”. En dat heb ik ok mor anhollen…
Nou zien jim zölf hou stoer of t is om ien t Westerketiers te schrieven. Zolden jim met het vaststellen van t honorarium doar niet wat meer reken met hollen kinnen?
Hiel vrundelke groeten van Wietske.
Geachte Redaksie,
Een dag of wat leden zat ik met Stientje Slöt, jim wieten wel, de veurzitster van ons vrouwenklupke, rusteg te theedrinken, toen der ienenend anbeld werd. Ik liep noar de veurdeur toe en zag deur t glaske, dat er n wildvrumd manspersoon op t stoepke ston.
"Wat zol die bij mij moeten?" docht ik. Ik dee de deur op n kierke open en hiel de linkervoet der veur. Je maggen wel verzichteg wezen ja tegenswoordeg met aal dat vremde volk dat er bij t pad is! Veuraal as je n alleenstoande wedevrouw bennen
Ik keek em vroagend an.
"Bin ik hier terecht bij mevrouw Wietske de Vries?" vroeg er.
"Dat komt uut," zee ik.
"Ze hebben mij zeid," zee der, "dat joe zowat alles wieten over t Westerketier."
"Ach, de mensken zeggen zoveul zee k, bescheiden. Jehannes zol wel zeid hebben:
Bescheidenheid is zogezeid
Een piek die host nooit eier leit”
mor ik maag niet groag pochen en snaren over mijzölf. Dat wieten jim ja ok wel, doar bij Krödde.
Of er wel even met mij proaten kon, zee der.
"Kom der mor ien," zee ik, want t leek mij wel n oareg mantje toe, doar gien spier kwoad in zat. Ik liet em ien de koamer, woar Stientje nijsgiereg zat te waachten.
"Goa der mor bij zitten," zee ik en ik wees em Jehannes zien mooie stoel. Mor hij langde ons eerst hiel fesoenlek de haand en zee, hoe der hiette. Hij kwam uut Hoevelaken, zee der, en hij haar altied ingenieur west, totdat er met de VUT goan was.
"Poeh, poeh!" docht k. "Dat mozzen ze bij de Redaksie van Krödde es wieten, dat er allerdeegs ingenieurs uut Hoevelaken noar Wietske Knorrengoa toe kommen as ze wat over t Westerketier wieten willen. Dan zolden ze wel es met aandere ogen noar mien stukjes zien"
Zien grootvoai kwam uut dizze streken vandoan, zee der. En die haar an zien voaie vroegerjoaren een knieliedje leerd. En dat haar hij weer van zien voaie leerd. En nou wol er geern wieten of er nog meer mensken wazzen, die dat verske kenden. En of ik em doarbij helpen ko. Wieten jim wel wat of knieliedjes bennen? Dat bennen verskes, die voaies of moekes wel es zongen of opzeden as ze n klein kiend op schoot hadden.
Het verske, dat die meneer uut Hoevelaken kende, was zo:
Toonje
Woar woon je?
Ien Nijtap.
Woar leit dat?
Ien Drenth!
Doar is Toonje
Woar woon je
Wel bekend.
Kennen jim ien Krödde niet es vroagen of er nog mensken bennen, die dat verske ok kennen? Ik wiet niet of knieliedjes wel bij de Literatuur rekend worden. Mor dat geft ok niks ja. Der wordt ien t Grunnegerlaand wel meer schreven, dat gien Literatuur is. Mor dat zeilen jim ok wel wieten, doar bij Krödde.
Hiel hartelke groeten van
P.S.
Die Gradus Grimme is hielndaal ien de biester as er denkt, dat er mij vroegerjoaren kend het! Mien olders hebben nooit ien Amerikoa woond en ik heb nooit gien verkering had met n rieke Canadees! Dat moet n aandere Wietske west hebben! W.K.