Geachte Redaksie,
Ja, jim zellen al wel n zetje docht hebben doar bij Krödde: Woar blift die brief van Wietske toch? Mor dat zit zó. Ik heb al n schofke laank niet hiel veul loer had an de schrieverij. Dat kwam deur die Haarm Bakker van t Hogelaand. Jim wieten wel. Hij het hier bij mij west om mij de foto's zien te loaten die der moakt haar van onze reis noar Oostenriek vleden zummer. En doe het er mij vroagd of ik gien zin haar om bij hum ien te wonen! Dat kon ja hiel gezelleg weden veur ons allebeident, zee der. Hij wol wel geern weer n ordintelke vrouw over de vloer hebben. En op onze reis noar Oostenriek hadden wij t ja goed vienden kind met ons beident. Dat, as ik der nou gien bezwoar tegen haar… Wij hadden alle twee AOW, zee der, dat wij zollen een mooi ienkommen hebben. Niet dat er dat nou zo neudeg haar, want hij kon hem wel goed redden, zee der.
Noh, dat kon ik wel zien doe ik n dag of wat loater noar hem toe west heb om t huus es te bezien! Mien lieve tied nog an toe, wat n kaast van n huus haar der doar stoan! n Hiel laange gang ien t midden met twee grote koamers an beide zieden! En n keuken, en n bijkeuken, en n sloapkoamer, en n aachterhuus, en nog twee sloapkoamers op zolder. En nog n grote schuur aachter t huus doar der zien schoapen ien haar! Mien lieve toetpot nog an toe, wat n groot spul!
"Zol ik dat hiele huus schoonholden moeten?" docht ik. En ik zaag mij al aan t stofzugen en an t vrieven en an t veilen en an t poetsen. Want Haarm haar n bult kopergoed ien de koamer stoan, haar ik wel zien. Jehannes zol wel zeid hebben:
“Wat zien de minsken toch veur goeds
Ien kolde thee en koperpoets!”
En ik docht an mien kleine, geriefelke huuske hier ien t Westerketier. An mien vrouwenklupke, an Jannie Buust, die alle moanden de noagels van mien tonen knipt, an mien beste buren Siem en Riekje, en an aal die anere minsken die ik niet meer zien zol as ik bij Haarm ientrok.
Dat, ik heb zeid: "Haarm, jong, ik vien dij n hiel oarege man, dat wietst wel. Mor, om hier nou bij dij ien te trekken, ien dat grote huus, dat liekt mij toch niet zo goed toe. t Is hier ja allemoal zo aans as bij ons ien t Westerketier. Dat vremde toaltje dat ze hier proaten, och, doar zol ik misschien nog wel an wennen kinnen. Mor de minsken binnen hier ja zo aans as bij ons. Veul meer, ja, ik wiet niet hoe ik t zeggen zei. Mor een uut t Westerketier wordt nooit n Hogelandster, bin k bang. En doarom, wij moeten mor apaart blieven, ducht mij. Kinst zo voak bij mij ankommen om n kopke kovvie of thee ast wilst, mor bij mekoar ientrekken, dat moet mor niet deurgoan, jong."
En zo binnen wij as goeie vrunden uut n kannerk goan. Jim zeilen wel begriepen, doar bij Krödde, dat ik de eerste tied niet hiel veul nocht haar an de schrieverij. Mor ja, Jehannes zol wel zeid hebben:
“Wel aaldeur brudt op zien verdriet
Die zigt het moois van t leven niet.”
Dat, ik docht: "Wietske, kinst wel wat zitten goan te liepen, mor doar het gieneen wat aan." En zo heb ik mij dan mor weer ien t volle leven stort hier bij ons ien t dörp. Ik heb alweer n poar moal noar t vrouwenklupke west, ik heb mij opgeven veur de bejoardengimmestiek en met Jannie Buust heb ik lestdoags noar Midwol toe west, noar de kovviemörn van Kostverloren. Minsken nog an toe, wat n koppel volk was doar op ofkommen! Ze deden niks aans as stoelen anslepen, want op zoveul minsken hadden ze ja hiel niet rekend! t Was n mooie mörn noar mien zin. En t allermooiste von ik nog dat er zoveul belangstellen was veur de Westerketierse schrievers die wij nou al hebben. Jur Engels proatte over Egge Wierengoa, Sape Zwama droeg een van zien verhoalen veur en Reinder Willem Hiemstra luut een stuk of wat van zien gedichten heuren. En een joar of wat leden leek t wel of der nooit wat schreven wör ien t Westerketiers! Dat is nou gelukkeg wel veraanderd! Mor der zollen eingelk aal n stuk of wat jongeren bij kommen moeten.
Die Fokke van t Foan, doar heur ik ok niks meer van de leste tied. Die zol toch best weer n poar stukjes schrieven kinnen veur Krödde. Vienden jim ok niet?
Noh, eerst mor weer hiel hartelke groeten van,
(Brief 10. Krödde 38, blz. 54. Juni 1991.)