Börgemeester van Lievern

Ik greep de telefoon van de hoak.

"Met Börgemeester!" ruip ik.

"Meneer, hier is 'n Bathoorn, die geern even met joe proaten wol," zee de telefoniste.

"Loat hom mor bovenkommen!" ruip ik en legde de hoorn weer hin. Ik schoof een stoapelie paperassen en de Leikster Kraant wat an zied en keek tou 't glaas oet.

"Wat 'n oetzicht!" docht ik, "zo van de drei’n twintigste verdeiping van ons naaie gemeintehoes." Deip onner mai laag Lievern: wat boerderaaien, een poar börgerhoezen, een winkel en 'n kroeg. Een stuk of wat houner scharrelden as klaaine stippies bai 'n mesvolt om. Een einzoame gele ESA-bus rabbelde in de verte op Langel' of...

"Ja," docht ik, "er is aal heil wat veranerd, zolaank as ik hier Börgemeester van van Lievern bin. Mor d'r zal nog veul meer veraner'n!"

Er wör zachies op de deur klopt.

"Loop mor wieder!" ruip ik en Bathoorn kwam mien koamer in. Ik langde hom de haand over mien eiken-holten buro en wees hom 'n stoul.

"Goa mor zitten," zee ik. Hij zakte wied vot in de schuimrubber.

"Keerl meneer! Wat n mooie koamer he' j hier!" ruip e. Hij keek in ‘t ronne. "Wat 'n ruumte. Bai min weer zu' j hier 't zummerfeest wel hollen kunnen!" zee e. "De zweefmeul van Sluter kan er ja wel in omdraaien."

"Ja, ja," zee ik. "Niks wezen en niks lieken, da's heilemoal niks! En de boeren kunnen ‘t wel betoalen, ja."

Dat haar ik niet zeggen moet, zaag ik wel. Hij keek mai even duuster an. Ik greep mor gauw in 'n loa van mien buro en huil hom 'n duis sigoaren veur. 't Wazzen de besten die ik haar. Er zatten mooie baand'ies om met 't woapen van Liever'n er op: twei kruuste talholties en 'n golden hoazestrik op 'n aachtergrond van keel. De talholties dudden op de hakbos in dizze omgeving en die hoazestrik... nou ja. 't Was 'n specioal ontwaarp van mien kollega Bontekoe.

Weer rinkelde de telefoon.

"Hier is 'n Bathoorn, meneer!" zee de telefoniste. "Hij wil 'n visakte hebben veur ‘t Lieversedeip."

"Moak 't mor even in odder," zee ik. "En dou hom dan ok vot even een bouwvergunning met veur ' n viswinkel. Doar he'w krek nog verlet om in 't naaie winkelcentrum!"

"Ja, Bathoorn," zee ik. "Wai hollen van ofwaarken hier! Vanmiddag heb ik nog ‘n bespreking over 'n naaie autofebriek. Die he'w hier projekteerd op de es!" En ik wees op 'n grote koart , die vlak aachter mai hung. "Er komp 'n landingsploats veur helicopters hier op ons platdak. Ze zullen in Roon wel kwaod wezen, dat die dingen aal veur heur steernkiekers langes floddern, mor ja..."

Weer gung de telefoon.

"Hier is 'n Bathoorn, meneer!" zee de juffrouw.

"Welkend nou weer?" vruig ik.

"Kweit neit.” zee ze. "Hij wil ‘n motel bouwen vlak bai ‘t deipie."

"Prachtig!" ruip ik. "Geef hom votdoalijk ‘n vlot’ie vergunnings met: A en B en C. En ok ‘n bouwver-gunning van zölf. Niet vergeten! In achtvold! En zeg even tegen de directeur van Gemeintewaarken dat e doalijk een weg anleggen moet met 'n parkeerplaots van annerhalf bunner. En bestel bai 't Natuurschoon van Neitap 'n poar makke haarten. Die zetten wai dan an 'n stik bai 't deipie hin. Da's 'n mooie attractie veur de gasten. Of nee... loat mor ' n poar schildern van bordpapier bai Schoeling. Doar zein ze oet de verte toch niks van!"

"Ja, ja, Bathoorn" zee ik. "Altied bizzie, man, altied bizzie. Mörn krieg ik nog de vice-onnerminister van Malegasy hier. Die wil ponnies kopen!"

Bathoorn dee 'n veurzichtige hoal am zien sigoar. "Lievern komp tot grote dingen." zee e.

"Wat aans!" ruip ik. "Mooi gelegen tusken Bun en Langel. Ai zullen is wat zein! Lievern en Bun worden grote dörpen met ‘t Bunnerveen as rekreoatsiestrook er tusken in!"

Wat is 't toch mooi, docht ik, om zukke plannen te moaken.

Alaaidoa kwam de koamer in.

"Jan Hinnerk!" zee ze , "Jan Hinnerk! Ik zul joen ket ja poetsen…"

"Mien ambtsketen? Ja..? " zee ik.

"Ik kan hom naarms vinden!" zee ze.

"Wat?" ruip ik. "En vanoavend heb ik 'n raodsvergoadering met twei'n daartig punten..."

"Lig e niet op ‘t nachtkassie?"

"Nee…"  zee ze.

"En ok niet in ‘t dressoir?"

"Nee…" zee ze.

Doe schrok ik wakker.

Och ja, ok börgemeesters hebben zörgen, volk!

-------------------------------

keel = rood (in de heraldiek)

Geschreven als satire op de stormachtige ontwikkeling die Roden in de jaren zestig en zeventig doormaakte.

Dit is een bewerkte versie van een aflevering die begin jaren zestig in de Leekster Courant verscheen als column in “Van kwietnieters en kweitneiters”.

Het verhaal werd later gepubliceerd in het Roder Journaal van 6-2-1979, met als naschrift van de redaktie:

“Wij zijn meester P. v.d. Velde, voorzitter van de ‘Historische Vereniging Roon’, die ons dit verhaal -dat hij op de Nieuwjaarsvisite van Roon deklameerde- bijzonder erkentelijk voor de toezending van deze leuke geschiedenis.”