BASTIAON  BROBBEL IX

Bastiaon Brobbel, de bekinde Drinse Schriever, zat bai de taofel en schonk hom een glaas vol met echte Drinse krudenbitter, krek doe ik de kaomer binnenkwam.

"Dag Bas!" zee ik.

"Hello man, sit down!" ruip Bas in 't ingels. 't Leek Jannie Boeremao ja wel... "Gao zitten, man! Gao zitten! Zal ik je ók mor een glazzievol inschinken?"

Hij luip naor zien klaaine kazzie om een ruimerie op te haolen.

"Wat zul e toch hebben?" docht ik. Aners was e nooit zo royaol...

"Bi'j jaorig, Bas, asmets?" vruig ik.

"Nee, man, nee!" ruip Bas. "Mor ik vier een jubileum vandaog! Ik heb vanmörgen mien tweidoezendste gedicht schreven! In 't Drins! Het maag dan wel Noord-Drins weden, mor 't is tóch Drins! Proost!"

Hij sluig zien glazzie krudenbitter tou einmaol aachterover.

"Houveul zul e al had hebben?" docht ik bezörgd.

"Tweidoezend gedichten, Bas?" vruig ik verbiesterd.

"Tweidoezend! Ja!" ruip e. "Ik heb ze secuur naoteld vanneweek. Daor zitten ze in!"

Hij wees op zeuven bordpepieren klappers en op een grote duis van een laampefebriek oet 't zuden van 't laand, daor eerder een elektrische magnetron in zeten haar.

"En die stuur ik allemaol naor Assen!" ruip e. "Naor 't Project veur Drinse Taol! Daor gaon ze dat allemaol mooi oetzuiken en rubriceren en nummern van 1 tot 2000. En dan gaon ze dat opbaargen in dure plastieke mappen en inschrieven in een register onder de B van Brobbel, Bastiaon. En zo wordt het dan weer mooi wat roemer bai mai hier in de mooie kaomer!"

Verdold! Het was mai nog niet opvallen. Mor der laggen host gien lözze pepieren meer op de stoulen, op de tweizitsbaank en tusken de overjaorige geraoniums veur ’t glaas.

"Tweidoezend, Bas!" ruip ik vol bewondering. "Dat nuim ik nogal wat!"

"Oh nee!" zee Bas. "Der binnen Drinse dichters die veul meer produceren as ik. Paartie schrieven wel dattie gedichten op éin dag! As alle leden van de Schrieverskring nou is dattie gedichten daogs schreven..."

"Dan wör dat 650 Drinse gedichten daogs!" ruip ik. "Mor die koj ja allemaol nooit meer lezen op ein dag! Daor zuj ja staopelgek van worden!'

"En aj ze dan nog mor begriepen konden!" zee Bas. "Mor der worden vandaog de dag ja heil wat gedichten schreven, daor ik gien donder van begriepen kan! 't Binnen asmets krek cryptogrammen: wat er staait dat is ’t niet. En wat er niet staait, dat is 't! Proost!"

"Waorom zulden ze dat toch zo doun, Bas?" vruig ik. “Zulden ze zukse gedichten nou eerliekswaor mooi vinden?"

" ’t Zal wel," zee Bas. "Ach, as ze dat nou zo geern doun, laot ze dan mor. Dat maag om mai heil best. Het liekt mai tou, dat 't een soort van mode is: as de ein zuks döt, dan döt de aner 't ok! Zuks zakt vanzölf weer aof... Za'k je nog ein inschinken?"

Hij draaide de dop alweer van de steinen kruuk.

"Nou... eine dan nog," zee ik.

"Dan neem ikzölf ok nog ein!" ruip Bas. Hij motte wat op ‘t taofelkleid. Hij mus niet meer hebben, zaag ik wel.

Hij kwam in 't inde. Met de linkerhaand steund'e op de taofel en met de rechterhaand zwaaid’e in 't ronde of e dirigent was van het NFO.

"De mooiste gedichten," ruip e, "dat binnen de sonnetten! Mien tweidoezendste ís een sonnet!"

"Laot mor is heuren, Bas!" zee ik.

Hij begunde:

Drinse Schriever

Tweidoezend maol zat hij veur onbeschreven vellen

As e wat schrieven mus veur d'ein of aander kraant

Tweidoezend maol zat hij, de balpin in de haand

De heile aovend laank zien aarme kop te kwellen.

Een Drinse Schriever krig 't asmets met stress te stellen

En moudeloos gooit hij zien schriefsels an de kaant

Wat zal e dizze week over zien Drinse laand

En van de minsken hier an 't lezersvolk vertellen?

Mor aachter in zien kop gaait een klaain lichie branden

En haostig draoft e naor zien olde schriefmezien

Wat mor niet lukken wol, dat lukt hom nou misschien

En op het toetsenbord tikt hij met rappe handen

Van alle kopzörg vraai, nou in zien eigen taol

Ontstaon oet niks, alweer een spannend Drins verhaol.

Bas gung, wat muizaom, zitten.

"Tweidoezend gedichten, Bas! Nog wel gefeliciteerd!" zee ik.

"Ja," zee Bas "Waor is toch aal die tied wel bleven...?"

"Waor is toch aal die tied wel bleven? Mor... dat is een Brobbel, Bas!” ruip ik. "Zeuven regels van ein lettergreep en ein regel van twei! Dat is een Brobbel!"

"Verhip! Ja! Da’s dan gedicht nummer 2001!" ruip Bas. "De vörm is doodeinvoudig. De inhold het niet veul om hakken. Mor aj 't onder mekaor opschrieven, dan is 't een gedicht!

Hij pruifde 't leste staartie oet zien glaas. Hij dee de ogen dicht en zakte zachies onderoet in de stoul.

"Dag, Bas!" flusterde ik en op de tonen luip ik zien lege kaomer oet.