Roet

 

"Asmets", zee Bastiaon Brobbel, de bekinde Drinse Schriever, "asmets heb ik wel es ' t gevuil, dat onze schrievers mor wat makkelk oetvallen binnen, dat ze alle roet mor stillechies gruien laoten in heur Drinse taoltuun."

"Hou bedoul ai, Bas ?" vruig ik.

Hij schoof mai zunner wat te zeggen een bloknootvellegie tou, tusken de kovviekoppen en de sukkerpot deur, die op taofel stunden.

"In 't zuudwesten an de hemel

Hung een zwaore dunnerbui..."

leesde ik. "Wat woj daor met zeggen, Bas?" vruig ik. Binnen dat de eerste regels van een naai gedicht daor j' met dounde binnen?"

Hij keek mai ontdaon an. "Nee", zee e, "dat he'k veraarms lezen! En dat moet Drins verbeelden! In ‘t zuud­westen an de hemel... Dan moej toch wel een tiek in de kop hebben zo dik as een boeskool," ruip e, "om dat te schrieven! ‘An de hemel.’ Wat veur Drint zul dat nou zeggen?"

Hij keek over de geraonium veur 't glaas hin naor boeten in, waor wat laote appelies wormstekig glaansden an zien olie appelboom.

"Mor hou kuj dat dan aans zeggen, Bas?" vruig ik.

"Ik zul zeggen" zee e, "ik zul zeggen... e…

An de lucht hung in 't zuudwesten

Een beste dikke dunnerschoer...

Of zuks wat. Dat is teminstent Drins en niet van dat haalfbakken Hollands met wat Drinse klanken er in. Zoas ok in:

"Terwiel ze de kovvie inschonk docht ze an Klaos"

in plaots van:

"Onnertied dat ze de kovvie inschonk.

 "Roet!" ruip e, "allemaol roet! Hierzo!"

Hij schoof mai weer een pepiertie tou.

"Hij dweelde deur de dreven

Mor op de paorse  hei

Was weinig te beleven

't Seizoen was aal veurbij...."

leesde ik.

"In goud Drins," zee Bas, "haar dizze dichter schrieven moeten:

"Hij doolde deur 't veld

Mor op de zange haaide

Was niet veul te beleven

Omdat de zummer aal over was."

"Mor dat is veul stoerder op riem te zetten. En daorom maokt e der mor wat van. Haalf stront, haalf regenwaoter! Mor dink er mor es om hou vaok of onze Drinse Schrievers gien Hollandse woorden gebruken, as er een goud Drins woord veur bestaait. As wai Drinse Schrievers", zee Bas, en hij wees met zien linkerwiesvinger op homzölf, "as wai Drinse Schrievers aal niet peberen ons Drins zuver te hollen, waor blief wai dan met mekaor? Drins is mooi!" ruip e, "mor je moeten der gien pot'ie van maoken!”

"Bas", zee ik, "ai hebben groot ge­liek!"

 

(Roet, 4e jaargang nr.4, blz. 29. Januari 1983.)