In het blad Noordenveld-Plus was in 2013 het volgende artikel van Martin Koster te lezen:

Begin dit jaar verscheen er weer zo'n boek dat slim de muite weerd is: Trekwaark van de Rowolmer schriever Peter van der Velde.
Het is een prachtig boek met alle gedichten van de Roderwolder schoolmeester. Alle gedichten? Nee, niet alle!
In de voormalige burelen van het Drents Letterkundig Tiedschrift Roet, op de hilde, trof ik onderstaand, niet in de bundel opgenomen gedicht aan. Het gedicht is een typisch Peter van der Velde-gedicht: het is een zacht kritisch commentaar op het tijdschrift dat zijn grenzen -zeer tegen de wil van Peter van der Velde- ging verleggen.
 
Gewoon

Dichter, o dichter,
Schrief toch es wat!
Schrief over 't gras 
Dat verdreugt op de brinken,
En over de motors 
Die brullen en stinken,
Over heur dampen 
En over heur gassen,
Om mai over Grol(sch) 
Of desnoods over Assen! 
Mor zit toch niet aal 
Oet 't Japans te vertaolen! 
Het leven is groot 
Ok in Hieken en Haolen! 
Het leven is groot 
Ok in Lievern en Loon! 
Schrief alles waj willen, 
Mor blief toch gewoon.